การกลายพันธ์ทางบริบทของถุงผ้า

จริงอยู่ว่าถุงผ้าถูกสร้างมาจากวัตถุประสงค์ที่ดี เพื่อใช้ในการประชาสัมพันธ์ในเรื่องของ

การช่วยกันลดโลกร้อน (Save the world ,Go green) 

แต่ถุงผ้าเองมีการกลายพันธ์ทางบริบทของมันโดย

เริ่มแรกจากการที่ผ้าฝ้ายดิบนํามาทําถุงผ้าและสรีนคํารณรงค์ต่างๆเพื่อ

ให้ข้อมูลต่างๆ แก่ผู้พบเห็นและสร้างสังคมถุงผ้าขึ้นมา

จากนั้นก็พยายามใส่กลวิธีต่างๆลงไปให้กับมัน

เช่นงานสุดโดงดังพลุระเบิดเยี่ยงสงครามโลกของ

Anya (i'm not plastic bag)

จากนั้นถุงผ้าได้กลายมาเป็นแฟชั่นซึ่งก็ใช่ว่าจะไม่ดี

แต่เมื่อสีค่อยๆถูกเปลี่ยนไปความหมายก็ถูกเปลี่ยนตามไปด้วย

ผู้คนซื้อถุงผ้าเพราะเป็นแฟชั่น brand ต่างๆหันมาช่วยกันรักโลก

ที่มาพร้อมกับการเพิ่มการผลิตและเร่งใช้ทรัพยากรธรรมชาติมากขึ้น

ผมคงบอกไม่ได้ว่าอะไรถูกอะไรผิดเพียงแต่คิดว่าถ้ามันมันน่าจะมี

จุดสมดุลย์ระหว่าง แฟชั่น กับ เจตจํานงแท้จริงของถุงผ้า

และจุดนั้นแฟชั่นจะช่วยสงเสริมควาหมายของถุงผ้าที่แท้จริง

ไม่ใช่กลืนกินความหมายไปซะเอง

สวยประหาร

ความตายหรือสิ่งที่หลายคนเรียกกันว่าด้านมืดอาจจะมีความหวานประกอบอยู่

ซึ่งอาจจะดูขัดแย้งแต่ก็สามารถนํามาพูดรวมกันได้เป็นอย่างดี

นามบัตรชื่อบัตรเนมบัตร

นามบัตรที่ทําด้วยมือสงสัยเหมือนกันว่าปกตินี่ทําด้วยอะไรกัน

วิธีการผลิตถุงพลาสติกและตรรกะการคิด

ถุงผ้าถูกมองเป็นการซื้อเจตจํานงทางจริยะธรรมอย่างเปิดเผย ไม่ว่าจะเป็นตัวของถุงผ้าหรือชุดข้อมูลที่ติดมา

จากเปลือกภายนอกล้วนดูมองในเชิงบวก ถึงแม้ว่าบางครั้งถุงผ้าจะทําให้เกิดประโยค OXYMORON 

(วลีสองวลีหรือประโยคที่ขัดแย้งมารวมกัน) อย่างเช่น  "นักบริโภคนิยมจอมอนุรักษ์ "

ซึ่งผลเสียหรือผลดีมันจะมากกว่ากันเราคงบอกไม่ได้เช่นกัน

ติดเรทหน่อยนะ

"ขวดเบียร์จอมลามก"

วันสุดท้ายของฉัน

"ถึงเราจะไม่อยู่ แต่โลกก็ไม่ได้เปลี่ยนไป เราไม่ได้เอาโลกไปด้วย"

"ไม่อาจจะใช่ Yes i am not" โดย อ.สันติ

ภาพโปสเตอร์จากhttp://grafiction.blogspot.com/

หลังจากที่เมื่อวานได้มีโอกาสไปสิงอยู่ในงานแล้ว พบว่าตัวงานนอกจากจะเป็นที่น่าสนใจ

ในเชิงของเนื้อหาที่ต้องการจะสื่อสารในเรื่องของการเปรียบเทียบระหว่าง ข้อความบริสุทธ์

ที่จัดอย่างไร้ระเบียบและไม่ได้มีชุดข้อมูลอื่นมารบกวน กับ ข้อความที่

จัดอย่างมีระเบียบแต่มีชุดข้อมูลอื่นมารบกวน ( ตัวหนังสือที่ตัดจาหนังสือพิมพ์และนิตยสารต่างๆ) 

งานของ อ.สันตินอกจากจะสื่อสารที่ในสิ่งที่ตัวเขาเองต้องการจะพูดได้แล้ว ยังก่อให้เกิด

บทสนทนาต่างๆ จากผู้เข้าชมงาน ในตัวหนังสือที่มีชุดข้อมูลเข้ามาก่อกวนในการอ่าน 

แต่ชุดข้อมูลนั้นยังก่อให้เกิดการเชื่อมโยงระหว่างบุคคลต่างๆ จนเป็นบทสนทนาต่างๆ

หลากหลายในห้องสี่เหลี่ยมที่อัดแน่นไปด้วยชุดข้อมูลต่างๆ

สําหรับเพื่อนๆที่ยังไม่ได้ไปเข้าชมก็ขอเชิญชวนให้เข้าชมกันนะ วันนี้ถึงวันที่ 31 ว่างๆก็ลองหาเวลาไปกันดู

หรือลองดูข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับ ตัวงานและอ.สันติได้ที่นี่http://grafiction.blogspot.com/

อยากรู้ใครเป็นคนปักตะไคร้

Andy warhol คิงพ็อปอาร์ต

กล่าวถึง Pop Art

 ศิลปะรูปแบบนี้เกิดขึ้นในประเทศอังกฤษราว ค.ศ. ๑๙๕๔ โดยกลุ่มศิลปินอิสระที่มีนักวิจารณ์ศิลปะชื่อ ลอว์เรนซ์ ฮัลโลเวย์ (Lawrence Alloway) ร่วมอยู่ด้วย และเป็นตัวตั้งตัวตีในการเสนอแนวคิดใหม่ของศิลปินหัวก้าวหน้ากลุ่มนี้ โดยกล่าวว่าพวกเขาได้พบบางสิ่งบางอย่างซ่อนอยู่ในวัฒนธรรมพื้นบ้านที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา เช่น ภาพโฆษณาสินค้า ภาพการ์ตูน เครื่องหมายจราจร ฯลฯ แม้สิ่งเหล่านี้จะไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นงานศิลปะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นวัฒนธรรมร่วมสมัยที่มีอิทธิพล และมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต และหากพิจารณาให้ดีก็จะพบความงาม และสาระที่ซ่อนเร้นอยู่อย่างน่าสนใจ ศิลปินกลุ่มนี้สนใจรูปแบบของสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นแต่ปฏิเสธเนื้อหาที่แสดงออกเชิงพาณิชย์ และไม่เชื่อในเรื่องความแตกต่างของรสนิยมดีหรือเลวเพราะถือเป็นสิ่งสมมุติ  อ้างอิง http://www.sarakadee.com

พูดถึง ลุงแอนดี้

Andy หยิบจับสิ่งที่อยู่รอบๆตัวในชีวิตประจําวันมาจัดวางให้เกิดความน่าสนใจ หลายคนแปลกใจว่าทําไมแค่การเอา

ภาพซุปกระป๋องมาเรียงกันถึงกลายเป็นงานศิลปะที่มีชื่อเสียงได้ ผมก็แปลกใจ

แต่เราต้องอย่าลืมว่าในเมื่อสิ่งที่อยู่รอบตัวเราถูกนํามาอยู่ในรูปแบบที่เรียกว่า " งานศิลปะ "

มันทําให้เราแปลกใจว่าทําไมหนอทําไม จะบอกอะไรหรือ?

ผมว่างานของAndy บอกถึงความเป็นบริโภคนิยมได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าการเอาวัตถุชนิด

เดียวกันมาทําการซํ้า มันยอมบ่งบอกถึงความมากมาย บอกถึงอารมณ์ของเครื่องจักร

บอกว่านี่คือ บริโภคนิยม ซึ่งก็ดูจะตอบโจทย์เรื่องบริโภคนิยมได้เป็นอย่างดี

เพียงแต่ว่าถ้างานนี้ถูกนํามาในยุคนี้ผู้คนจะยังสนใจมันอยู่หรือไม่?

ถวายความรักแก่โลก

" ฉันเป็นของบกพร่อง ฉันไม่ได้โชคดีเหมือนคนอื่นเขา 

ใครๆว่าฉันไม่ปกติ ฉันชํารุด

ฉันไม่ค่อยยิ้มและดีใจออกนอกหน้า

แต่ความรักที่ฉันมีให้แก่โลกใบนี้

ฉันคิดว่ามันไม่น้อยกว่าใคร "